جايگاه عزادارى‏

آيا در مورد برپايى مراسم عزادارى براى اهل‏بيت عليهم‏السلام روايتى وجود دارد؟
روايات فراوانى در اين زمينه وجود دارد كه به سه روايت درخصوص توصيه ائمه‏عليهم‏السلام به برپايى مراسم عزادارى براى اهل‏بيت عليهم‏السلام بسنده مى‏كنيم:
امام صادق عليه‏السلام فرمودند: «رحم الله شيعتنا، شيعتنا و اللّه هم المؤمنون فقد و الله شركونا فى المصيبة بطول الحزن والحسرة؛1 خداوند شيعيان ما را مشمول رحمت خويش سازد. به خدا قسم! شيعيان ما همان مؤمنين هستند. آنان به خدا قسم! با حزن و حسرت طولانى خويش [در عزاى ما] شريك و همدرد مصيبت‏هاى ما هستند»
امام رضا عليه‏السلام مى‏فرمايد: «من تذكر مصابنا و بكى لما ارتكب منا كان معنا فى درجتنا يوم القيامة و من ذكر بمصابنا فبكى و ابكى لم تبك عينه يوم تبكى العيون و من جلس مجلساً يحيى فيه امرنا لم يمت قلبه يوم تموت القلوب؛2 كسى كه متذكر مصائب ما شود و به جهت ستم‏هايى كه بر ما وارد شده، گريه كند، در روز قيامت با ما خواهد بود و مقام و درجه ما را خواهد داشت و كسى كه مصيبت‏هاى ما را بيان كند و خود بگريد و ديگران را بگرياند، در روزى كه همه چشم‏ها گريان است، چشم او نگريد و هر كسى در مجلسى بنشيند كه در آن مجلس، امر ما را زنده مى‏كنند، روزى كه قلب‏ها مى‏ميرند، قلب او نخواهد مرد».
امام صادق عليه‏السلام به فضيل فرمود: «تجلسون و تحدّثون؟ قال: نعم جعلت فداك، قال: ان تلك المجالس احبها فاحيوا امرنا يا فضيل، فرحم الله من احيى امرنا يا فضيل من ذكرنا او ذكرنا عنده فخرج من عينه مثل جناح الذباب غفرالله له ذنوبه و لو كانت اكثر من زبدالبحر؛3 آيا مجالس عزا برپا مى‏كنيد و از اهل‏بيت و آن چه بر آنان گذشته است، صحبت مى‏كنيد؟ فضيل گفت: آرى قربانت گردم. امام فرمود: اين‏گونه مجالس را دوست دارم؛ پس امر ما را زنده گردانيد كه هر كس امر ما را زنده كند، مورد لطف و مرحمت خدا قرار مى‏گيرد. [اى‏] فضيل! هر كس از ما ياد كند يا نزد او از ما ياد كنند و به اندازه بال مگسى اشك بريزد، خدا گناهانش را مى‏آمرزد؛ اگر چه بيش از كف دريا باشند».

پى‏نوشت

1- مجلسى، بحارالانوار، ج 43، ص 222.
2- همان، ص 278.
3- همان، ص 282 و 289.